Poznaj swoją historię...

Dzieje Wieczfni sięgają roku 1349. Stara osada, która w XIV wieku położona była przy granicy ziemi wyszogrodzkiej i płockiej. Wieczfnia to gniazdo rodziny wieczfińskich herbu Prus. Na początku XIX wieku przeszła w posiadanie rodziny Nakwaskich. Pisana dawniej jako WIECZWNIA, jej nazwa pochodzi od wieców jako miejsca zebrań. Najstarszą miejscowością w gminie jest Grzebsk. Prawdopodobnie w XV wieku założono tu parafię i wzniesiono kościół. Obecny kościół pochodzi z XIX wieku. Został zbudowany wg projektu architekta Zygmunta Kmity, budowniczego powiatowego z Mławy. Konsekrowany w roku 1905. Został zbudowany w stylu neogotycko – romańskim. Murowany z cegły z użyciem głazów granitowych. Trójnawowy z dwiema wieżami, w ogrodzeniu kościelnym od frontu znajduje się murowana dzwonnica. W prezbiterium znajduje się dębowy ołtarz w którym podziwiać można rzeźbę Wieczerzy Pańskiej. Z poprzedniego kościoła zachował się jeszcze ołtarz maryjny umiejscowiony w drugiej nawie. Z lotu ptaka kościół dzięki trójwymiarowej budowie ma kształt krzyża.

W Izbie Pamięci znadują się liczne eksponaty związane z działalnością ochotniczej straży pożarnej. Początki OSP datuje się na 22.04.1922 roku, wtedy to zorganizowano OSP w Wieczfni Kościelnej. W osiem dni po utworzeniu OSP 30.04.1922 roku, miało miejsce pierwsze walne zebranie OSP na którym przyjęto statut oraz wybrano zarząd. Po wejściu do Izby Pamięci na pierwszy plan wysuwają się pompy strażackie oddane przez druhów z jednostki OSP Wieczfnia Kościelna. Zobaczyć możemy również elementy stroju strażackiego, syrenę strażacką, plakat upamiętniający 50-lecie OSP czy pierwszy sztandar OSP. 

Zainteresowanie wśród zwiedzających klas szkolnych budzą przedmioty związane ze szkolnictwem. Uczniowie z zaciekawieniem oglądają kałamarze. Początkowo były to małe pojemniki z przykrywkami, szklane, mosiężne, porcelanowe o różnych kształtach. Zanim wynaleziono szczelne nakrętki, te kałamarze, które trzeba było przenosić, zamykano przy pomocy śruby. Były przedmiotem niezbędnym w domu, w urzędzie i szkole. Przed rozpowszechnieniem się długopisów pisano obsadką ze stalówką zanurzaną w atramencie. W szkołach ważną sprawą było zabezpieczenie kałamarzy przed rozlewaniem atramentu. Ten trudny problem rozwiązano w prosty sposób. W blacie każdego stolika był wykonany otwór i do tego otworu wkładano kałamarz. Są również piórniki, liczydła, dzienniki lekcyjne oraz przykładowe książki.

W Izbie Pamięci można również obejrzeć:

• żelazka "z duszą",
• gofrownicę,
• maselnicę,
• kołowrotek,
• sierpy,
• łyżwy,
• i wiele, wiele innych eksponatów.